Mijn tijd. Mijn keuze. Mijn beslissing. Mijn pad.
Mijn Mijn Mijn Mijn.
Egoïstisch, of toch niet?
Het klinkt zo. Het voelt zo.
Wanneer mag je zelf iets willen, iets kiezen, iets doen?
Wanneer kan dat, zonder egoïstisch te zijn?
Of mag je soms ook egoïstisch zijn?
En wie bepaalt dat dan eigenlijk?
Of mag je dat zelf bepalen?
Enkel geleerd om voor de ander te moeten zorgen, om enkel met de ander bezig te zijn.
Wil je niet enkel voor de ander zorgen? Wil je niet enkel met de ander bezig zijn?
Dat is egoïstisch, of toch niet?
Dat wordt gezegd. Dat wordt zo benoemd.
Die ander is belangrijk, jij niet.
Die ander heeft zorg nodig, jij niet.
Die ander heeft liefde nodig, jij niet.
Wil jij ook aandacht? Egoïst!
De ander kan geen zorgen geven, want die heeft dat niet geleerd.
De ander kan geen liefde geven, want die heeft dat niet geleerd.
De ander heeft het niet geleerd, dus kan er niks aan doen.
Kun je het echt niet leren? Of wordt er voor gekozen om het niet te leren?
Zelf heb je het niet geleerd, om voor jezelf te zorgen.
Zelf heb je het niet geleerd, om van jezelf te houden.
Zelf heb je het niet geleerd, dus kan je er niks aan doen.
Kun je dit nog leren? Mag je dit nog leren?
Wanneer is het leren en wanneer wordt het egoïstisch?
Mag je leren om niet enkel voor de ander te zorgen, maar om ook voor jezelf zorgen?
Mag je leren om soms ook jezelf belangrijk vinden, door jezelf wat aandacht te geven?
En mag je de zorg van de ander willen? Ook al kan die ander je dat niet geven?
En mag je de liefde van de ander willen? Ook kan die ander je dat niet geven?
En mag dit je pijn doen al zou je dat niet willen?
Een kind heeft niet de keuze om afstand te nemen.
Een volwassene heeft wel de keuze om afstand te nemen.
Een kind maakt niet de keuze om gekwetst te worden.
Een volwassene maakt wel de keuze om dit te verwerken.
Een kind kan niet leren als het hier geen les in krijgt.
Een volwassene kan wel leren door opzoek te gaan naar deze les.
Mijn tijd. Mijn keuze. Mijn beslissing. Mijn pad.
Mijn Mijn Mijn Mijn.
Het klinkt nog zo egoïstisch. Het voelt nog egoïstisch.
Dit mag met de tijd vervagen.
Het is niet egoïstisch om de tijd voor jezelf te nemen.
Om de tijd te nemen die je nodig hebt.
Het is niet egoïstisch om eigen keuzes te maken.
Om te kiezen voor wie je wilt zorgen, naast jezelf.
Het is niet egoïstisch om zelf te beslissen
Om te beslissen aan wie je aandacht geeft, naast jezelf.
Het is niet egoïstisch om je eigen pad te bewandelen.
Om afstand te nemen van mensen en situaties die niet goed voor je zijn.
En naar de mensen en situaties toe te gaan die wel goed voor je zijn.
