De tijd gaat snel. De tijd gaat langzaam.

Met de tijd komt soms vergeving, maar vergeten doen we niet.

 De tijd gaat snel. De tijd gaat langzaam.

De tijd tikt door en is niet terug te draaien. 

Een persoonlijk verhaal van de speler zelf, aangevuld met een beetje humor en zelfspot. De deur wordt open gezet en geeft een persoonlijke en open kijk in het leven van de speler.

Hoewel er pijnlijke onderwerpen als suïcidale gedachten voorbij komen tijdens deze voorstelling wordt er ook duidelijk gemaakt dat het niet in een donkere dal hoeft te eindigen, maar dat er ook nog hoop kan zijn.

Hoe komt het dat je het leven niet meer ziet zitten en hoe kom je daar weer bovenop?

Hoe ga je verder om met die valkuilen in je leven? 

Juist doordat de pijnlijke momenten worden afgewisseld met zelfspot en humor wordt het dragelijk, herkenbaar en grappig.

 Deze voorstelling wil Zevende Zintuig in de toekomst graag voor leerlingen en docenten van middelbare scholen spelen.

 Met mogelijk een voor en/of na gesprek.